Blog

De situatie in Afghanistan is veel in het nieuws. Ook politiek gezien is het hierdoor (inter)nationaal onrustig. Op welke wijze heeft deze situatie raakvlakken met de provinciale politiek?  Het is wellicht te makkelijk gedacht dat het een ver-van-ons-bed show is en dat we er dus niks aan kunnen doen omdat we er bijvoorbeeld ‘niet over gaan’. Wellicht speelt de provincie als middenbestuur slechts een bescheiden rol, maar wat mij betreft niet een minder belangrijke.

Vanmorgen werd ik overvallen door een waterlekkage in onze keuken en helaas niet de eerste keer. Het werd weer een zoektocht waar het water in het aanrechtkastje vandaan kwam. Zeker was dat er water op een plek zat waar het niet hoorde. Heel vervelend. Zoeken maar…

Ik vind het voorrecht om in de polder te wonen. Elk seizoen ziet de polder er weer anders uit. In de herfst wordt er door de boeren volop geoogst. Volgeladen wagens rijden af en aan, vol met aardappels, wortels, suikerbieten. In de winter komt het land tot rust, dan geniet ik van de vergezichten. En wanneer het lente wordt lijkt het wel of alles ontwaakt uit een winterslaap. Het land komt weer tot leven, er wordt geploegd, gezaaid, beregend. De bomen botten uit, wat dor en dood lijkt te zijn, wordt weer groen. Op de velden komen plantjes tot leven. De tulpenvelden kleuren in de mooiste kleuren. Wanneer je in de vroege morgen buiten loopt hoor je het gezang van de vogels. Tegen de zomer hangen de fruitbomen vol met vruchten. Wat een rijkdom.

Eindelijk, Corona lijkt op zijn retour! Het kabinet kondigde deze week aan alle genomen maatregelen weer tegen het licht te houden en ook de 25- en 26-jarigen krijgen een oproep om zich te laten vaccineren. Als klap op de vuurpijl kwam ook het bericht naar buiten dat men verwacht dat de Nederlandse economie zich snel zal herstellen en verwachtingen van economische groei van 3 tot 4 procent stemmen ons optimistisch.

Nog één Statenvergadering en dan zit mijn tijdelijke vervanging als Statenlid er weer op. Tien maanden lang mocht ik meedraaien in de Provinciale arena.  24 Juni 2020 werd ik beëdigd. We zaten in de eerste Coronagolf. Zelf mocht ik aanwezig zijn in het provinciehuis, maar de andere Statenleden waren via een videoverbinding aanwezig. Hoe had ik toen kunnen bedenken dat mijn laatste Statenvergadering 10 maanden later nog steeds digitaal zou zijn.

Ze noemen het, in de media, het nieuwe normaal.

Momenteel werken we in de commissie EMS (Economie, Mobiliteit en Samenleving) aan de totstandkoming van een nieuw Flevolands economisch beleid voor de komende jaren. Het is de bedoeling dat in het nieuwe economisch beleid van Flevoland ook de brede welvaartsindicatoren en sustainable  development goals[i] (SDG’s) een plek krijgen.

Eind maart had ik een dagje ingepland om mij, via een digitaal congres, meer te verdiepen in de nationale omgevingsvisie. Er werden 500 deelnemers verwacht. Dat bleek wat somber. Het zijn er 2500 geworden. Volop aandacht voor dit onderwerp dus. Er kwam die dag nogal wat voorbij: stikstof, woekerende planten, natura 2000, eiwitten, velden met zonnepanelen, schapen, bomen enz. enz.

Ondanks de coronacrisis gaat het provinciale werk gewoon door. Al bijna een jaar vergaderen we veelal in digitale vorm. Dessalniettemin blijven we zoeken naar ruimte en mogelijkheden om te luisteren en in gesprek te gaan met bijvoorbeeld jongeren. Zo namen we deel aan het Flevolands Jeugddebat en het ‘Op Weg naar het Lagerhuis’ evenement. Jongeren droegen daar recent bijvoorbeeld plannen aan om eenzaamheid tegen te gaan en om samen meer te doen aan recyclen. Jongeren worden hard getroffen door de lockdown en coronamaatregelen. School of een studie die thuis online gevolgd moet worden, bijbaantjes die, soms tijdelijk, zijn komen te vervallen en het gemis van cruciaal sociaal contact zorgt, in combinatie, voor extra mentale druk onder jongeren.