Toen ik dit aquarium ging inrichten, heb ik geprobeerd een natuurlijke omgeving na te bootsen. Omdat ik discusvissen zulke bijzondere en ontzettend mooie vissen vind, heb ik mij gericht op een Amazone-biotoop: planten, vissen en inrichting die overeenkomen met het leefmilieu in Zuid-Amerikaanse rivieren. Dit betekent bijvoorbeeld dat er geen grint en stenen in voorkomen, maar zand en hout; dit zorgt voor een iets zuurder waterklimaat, wat goed is voor de planten en vissen. Omdat het maar een heel klein stukje ‘natuur’ is, is het evenwicht wankel. Zo nu en dan zijn er problemen waar ik dan druk mee ben. Ziekte of sterfte onder de vissen, dominantie en onrust in de groep waardoor een vis wordt verstoten en dus niet meer mag eten, planten die niet willen groeien, bodemvissen die de planten ontwortelen, silicaat, bruinalg, draadalg of, nog erger, blauwalg. Dat laatste is geen alg maar een bacterie; het is schadelijk maar heel moeilijk weg te krijgen. De beste remedie hiervoor, heb ik ontdekt, is het aquarium minimaal drie dagen en nachten totaal verduisteren. Niet leuk voor de vissen, maar als ik dan de verduistering weghaal, de resten blauwalg heb verwijderd en een deel van het water ververst, kan ik enorm genieten van een heldere, levendige bak. Wanneer ik voor het aquarium ga staan, komen de discusvissen meteen naar me toe. Natuurlijk weet ik best dat het hen niet om mij te doen is, maar om datgene wat ik vertegenwoordig: hun eten. Maar toch, ik vind het leuk.

Als ik dan ’s avonds op de bank zo naar mijn aquarium zit te kijken, kom ik als vanzelf telkens weer op een vergelijking. Zou God nou ook zoveel plezier hebben gehad in het scheppen van de wereld als ik bij het inrichten van mijn kleine miniwereldje? Oneindig veel meer, lijkt mij. En hoe oneindig veel meer verdriet moet Hij er van hebben als het verkeerd gaat… als mensen elkaar pijn doen en een puinhoop maken van Zijn zo mooi gemaakte wereld. En zou Hij er ook blij van worden als we naar Hem toekomen, al is het ons vaak niet eens om Hemzelf te doen, maar om wat we van Hem hopen te ontvangen? Natuurlijk gaat de vergelijking mank, maar toch vind ik het een mooi beeld. Bovendien verwondert het mij dat Hij zoveel zorg heeft besteed aan het maken van zulke kleine dieren. Ze zien er niet alleen prachtig uit, maar een heel bijzonder aspect van discusvissen is de zorg voor hun jongen. De ouderdieren krijgen namelijk, wanneer ze eitjes hebben gelegd die zijn uitgekomen, een laag over hun huid waarin voedsel zit voor de kleintjes; zodra deze kunnen zwemmen, haasten ze zich naar een ouder toe en beginnen te 'grazen'. Wordt dit de ouder te veel, dan wisselen ze naar de ander. Ooit heb ik dit bij mijn eigen vissen meegemaakt, zeer bijzonder om te zien! Zelfs de zorg van zulke kleine dieren voor hun miniscuul kleine nakomelingen heeft Hij ingeschapen, zelfs dit gaat Hem blijkbaar aan het hart. 
Om stil van te worden.

Klazien Jansen,
Fractiemedewerker

De fractieleden van de ChristenUnie schrijven bij toerbeurt een persoonlijke blog. Hierin komen onderwerpen aan orde die hen bezig houden en die zij belangrijk vinden. Wilt u reageren, stuur dan uw bericht aan ons fractiebureau.