Save the planet?

20160201 regenboog blog Klaziendinsdag 02 februari 2016 20:22

Duurzaamheid is een woord dat het goed doet tegenwoordig. We willen duurzaam bouwen, duurzaam produceren, duurzaam handeldrijven. En, eerlijk is eerlijk: we moeten ook wel. Zoals het de laatste decennia is gegaan kan het niet langer, daar is iedereen het wel over eens.

Als ChristenUnie fractie zijn we ons aan het bezinnen op een duurzaamheidsagenda. Hoe kunnen we alternatieve manieren van energievoorziening stimuleren? Kunnen we iets betekenen op het gebied van voedselverspilling, lokale voedselvoorziening, duurzaam inkoopbeleid, enzovoort? Dit zijn vragen die heel goed passen bij de uitgangspunten van onze partij. We willen immers onze taak als rentmeesters serieus nemen. De schepping, die door God zo goed gemaakt is, is aan onze zorg toevertrouwd. Geen kleine verantwoordelijkheid! 

Ook in onze bijbelstudiegroep spraken we over dit vraagstuk. Ik moet eerlijk zeggen dat het mij soms wel wat moedeloos maakt. Als je kijkt naar de wereldwijde vervuiling, de uitputting van de grondstoffen, de uitbuiting van mensen en kinderen… Ergens zijn we allemaal schuldig, of, misschien beter gezegd, verantwoordelijk; en tegelijk zijn we niet in staat het probleem op te lossen. Afval scheiden, lokaal voedsel inkopen, fair trade artikelen kopen, de kleine dingen die wij kunnen doen… het is heel belangrijk maar het is zo’n piepklein druppeltje op een enorme gloeiende plaat.

Soms bekruipt mij ook weleens het gevoel dat we een beetje doorslaan. Wat mij bijvoorbeeld tegenstaat is het ‘save the planet’-idee. We moeten nú iets doen, we moeten de planeet redden voor toekomstige generaties. Is dat zo? En er zit ook iets zweverigs in; iets van het vereren van ‘moeder Aarde’. De zorg voor het milieu lijkt soms bijna een religie geworden.

Maar wat dan wel? Onze ogen sluiten? Na ons de zondvloed? Dat kan de bedoeling niet zijn. Zoals één van mijn bijbelstudiegenoten verwoordde: ‘Het kan toch niet zo zijn dat de schepping, die God zo prachtig heeft gemaakt, door míj in de vernieling wordt geholpen!?’

Ik ben er nog niet helemaal uit. Ik neig naar: ‘jij in jou klein hoekje en ik in ’t mijn’. Oftewel: trouw zijn in het kleine, verantwoordelijkheid nemen voor dat kleine deel dat mij is toevertrouwd. En het redden van de planeet? Gelukkig mogen we dat aan een Ander overlaten. 

Klazien Jansen,
Fractiemedewerker

Labels
Weblog

« Terug

Archief > 2016 > februari

Geen berichten gevonden