Opvallend is dat de minister vervolgens wel ‘als dan vragen’ neerlegde bij de verschillende ‘partijen’. ‘Als de fusie wel doorgaat moet je wel aangeven waar je dan bij wilt horen’. Volgens mij hoef je een dergelijke ‘als dan vraag’ niet te beantwoorden. Immers, de minister wilde zelf ook niet dergelijke vragen beantwoorden, want dat was volgens hem in de politiek niet relevant.

Toch hebben diverse gemeenten hun voorkeur uitgesproken wanneer de fusie door zou gaan. Natuurlijk waren ze  nagenoeg allemaal voor een onafhankelijk en ondeelbaar Flevoland,  maar vervolgens gaven ze toch aan wat ze daarna het liefst zouden willen. Uiteraard is dat koren op de molen van de minister. Hij kan dat in zijn voordeel gebruiken. 
En dan blijkt dat van zo’n ‘Flevoland-gevoel’ niet zoveel meer over blijft. Dat argument kan de minister in ieder geval zo naast zich neer leggen. Zo wil Zeewolde bijvoorbeeld het liefst bij Gelderland horen, de NOP en Dronten bij Overijssel. Hoezo, een ondeelbaar Flevoland? Als er al een ‘Flevoland-gevoel’ bestond, dan is dat vanaf nu van de baan.

Freek Brouwer
Statenlid