De overheid is, in navolging van de Verenigde Staten en Groot-Brittannië, volledig gericht op resultaten voor rekenen, taal en lezen. Je wordt beoordeeld op de resultaten van de toetsen. In genoemde landen leidde dat aanvankelijk tot betere uitkomsten. Tegelijk nam de frustratie bij zowel leraren als kinderen toe. ‘Training for the test’ werd een legitiem instrument om hogere resultaten te krijgen.  Nagenoeg elke school oefent met de citovraagstelling. Allerlei trainingsbureaus kwamen als paddenstoelen uit de grond.

Opvallende uitspraak van de inspecteur: ‘Wij zijn slechts slaven van de politiek’. Dat moet ons aan het denken zetten. Jaren geleden zei Sir Ken Robinson al ‘schools kill creativity’. Het is de moeite waard om zijn verhaal op youtube  te beluisteren. Hij illustreert zijn verhaal met verschillende voorbeelden.  Er is slechts ‘focus on the head’ en de rest van het lichaam vergeten we. Als ik op school alleen maar rekenen, taal en lezen zou geven is er voor een inspectie niets aan de hand,  want alleen deze onderdelen tellen mee. Waarom geen extra aandacht voor drama, sport, tekenen, dans enz.? Het blijkt niet te passen in een ‘afrekencultuur’.

Maar ik zie lichtpuntjes. Schooldirecteuren in Groot-Brittannië richten hun eigen inspectiedienst op. In de Verenigde Staten is het programma ‘No child left behind’, wat onder George Bush gestalte kreeg, op z’n retour. Uiteindelijk moet ‘worden zoals je bedoeld bent’ voorop staan. Dat is de missie van onze school.

Freek Brouwer
Statenlid