Roelof en ik liepen als getrouwe fractiegenoten samen op. Tijdens deze marathon ben ik er achter gekomen dat lopen met Roelof iets bijzonders is. Een ieder die hem een beetje kent weet dat hij een 'sociaal dier' is. De organisatie van de marathon had naast het startnummer ook de naam van de loper laten drukken. Wel persoonlijk natuurlijk, maar te verleidelijk voor iemand als Roelof. Hij ging met nagenoeg elke loper die we inhaalden in gesprek. 'Hé Frank, gaat het nog een beetje?' En 'kom op Inge, je kunt het' en in no time had hij een geanimeerd gesprek met een Belgische deelneemster. Daarna had hij weer een gesprek met ene Jos over de crisis van het bedrijf waar Jos werkte. We kwamen een meisje tegen met de tekst op haar shirt 'ik loop een marathon, maar dan anders'. Roelof natuurlijk in gesprek met haar over de betekenis van die tekst. Een aantal keren zei ik: 'Roelof, hou wel de focus op je lopen'.
Bij één van de drinkposten moest ik nodig plassen. Roelof moest ook nodig, maar bij hem lukte het niet. Vervolgens vertelde hij een heel verhaal over zijn diensttijd toen hij tijdens een keuring ook niet kon plassen, totdat ze riepen: 'Aftappen die hap!' U begrijpt, het is nogal enerverend om met Roelof te lopen. Ik knikte slechts of mompelde wat. Roelof bedankte onderweg ook uitbundig alle vrijwilligers. Toen we in een dorpje kwamen waren een muziekband speelde voor de lopers, wilde hij 'à la Barthlehiem' bijna teruglopen om de muzikanten nogmaals te bedanken. 'Het is ook voor deze mensen het jaarlijkse moment of fame', was het commentaar van Roelof.

Na zo' n 25 km zei ik tegen Roelof dat ik mijn benen behoorlijk voelde. 'Ik heb nog geen moment van verzwakking gevoeld', antwoordde Roelof. Hij vervolgde: 'Wanneer we straks samen finishen, gaan we samen op de foto en die plaatsen we op de site en we maken een persbericht'. Echter na 28 km bleef Roelof wat achter bij een drinkpost. Ik wachtte op hem en vroeg wat er was. 'Ik zit er wat door', zei hij. 'Kom op', zei ik, 'even doorzetten, blijven lopen'. Roelof ging er voor en versnelde zelfs wat, maar na 32 km stopte hij abrupt en zei hij: 'Ga jij maar verder, ik zit er helemaal door'. Zelf had ik weer redelijk mijn ritme te pakken. Roelof bleef dus achter. Ik riep nog wel: 'Probeer te blijven hardlopen, niet gaan wandelen'. De laatste 7 km waren uiteraard ook voor mij de bekende lijdensweg. Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 4 uur en 23 minuten. Ik was tevreden, want het was een prachtig, maar ook zwaar parcours (weinig asfalt). Ik ging naar het hotel om te douchen waar Tim, Claus en Johan al uitgeteld op de kamer zaten. Toen ik onder de douche stond hoorde ik Roelof uitbundig binnen komen. 'Zo jongens, gaat het een beetje?' Hij luisterde naar de verschillende ervaringen en hij gaf zelf aan dat hij zijn tempo had aangepast en was gefinisht in een tijd van 4 uur en 44 minuten.

Een marathon lopen is een bijzondere belevenis. Deze met Roelof Siepel lopen geeft er een extra dimensie aan.

Freek Brouwer
Statenlid