Ik verwacht niet dat dit onderwerp ter sprake wordt gebracht, want de werkwijze van de Nederlandse jeugdzorg en pleegzorg is transparant en prima in orde. Toch roepen deze berichten de vraag op hoe het zit met de culturele diversiteit van het jeugdzorgaanbod. Zou een cultureel divers jeugdzorgaanbod een vorm van bemoeienis zoals die van Turkije overbodig maken?

Jeugdzorg Nederland geeft op haar website wel toe dat de culturele diversiteit van het pleegouderbestand geen afspiegeling van onze samenleving is, ook al zijn er geen exacte cijfers over culturele en religieuze achtergrond van pleegouders en pleegkinderen. Ander onderzoek laat zien dat niet-Nederlandse gezinnen minder vaak een beroep doen op de jeugdzorg en de jeugdgezondheidszorg dan Nederlandse gezinnen.

Over de wenselijkheid van culturele diversiteit van de jeugdzorg in het algemeen en van de pleeggezinnen in het bijzonder kun je verschillend denken. Bij opvang en opvoeden in eigen kring kan het voorkomen dat niet alle cultureel bepaalde opvoedwaarden maatschappelijk geaccepteerd zijn. Denk bijvoorbeeld aan opvattingen over belonen en straffen van kinderen. Aan de andere kant is het essentieel voor de vorming van de identiteit van het jonge kind dat nauw aangesloten wordt bij de culturele achtergronden van het oorspronkelijke gezin.

Nog beter is dat er meer christelijke pleeggezinnen komen, die christelijke waarden en normen kunnen overbrengen aan het opgroeiende kind. Omdat het dan zal gaan om een duidelijke set van leefregels die universeel zijn en eeuwigheidswaarde hebben.  

Lloyd Ferdinand