Het is vakantietijd, het moment van bezinning. Wat ging er goed en wat minder... De vakantie in 2010 was amper voorbij of mijn werkgever Abbott, voorheen Solvay Pharmacceuticals maar nog geen half jaar geleden door Solvay verkocht aan de farmaceutische reus Abbott, kondigde medio september een grootschalige reorganisatie aan. Het plan was om de volledige R&D in Weesp af te stoten en de kansrijke producten in de R&D pijplijn te verhuizen naar Ludwigshaven of Chicago.
Dit betekende een massaontslag met een omvang dat ik in mijn ruim 30 dienstjaren bij dit bedrijf nog nooit had meegemaakt. Vervolgens startte de onzekerheid binnen en buiten de afdeling wie wel en wie niet ontslagen zouden worden; wat gaat er in zo'n periode veel energie verloren. Uiteindelijk werd begin dit jaar voor mij duidelijk dat ik ook ontslagen zou worden en startten de onderhandelingen tussen mij en Abbott over het einde dienstverband; een zenuwslopende periode waarin ik gelukkig goed werd ondersteund door de vakbond. Eind april was er een overeenkomst over de handdruk, ondersteuning met outplacement en het moment van ontslag. Dit tekende mijn afgelopen jaar met gelukkig veel afleiding o.a. in de provinciale politiek; en wat is het fijn om in zo'n periode vrienden om je heen te hebben die naar je informeren, voor je bidden, een bloemetje sturen om te láten weten dat ze met je meeleven.

Vakantietijd is ook een moment om vooruit te kijken. Nu even genieten van enkele weken vakantie en daarna met volle energie op zoek naar een nieuwe werkgever. Ik heb er zin in, wat ik afgelopen week goed merkte toen ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Dat geeft positieve energie. Ik ben dan ook heel benieuwd wat mijn Vader voor mij in petto heeft.

Eén ding is zeker, het belooft voor de ChristenUnie fractie een enerverend jaar te worden in de provinciale politiek. Wilt u ook in de vakantietijd de ChristenUnie fractie in gebed bij de Here brengen. Hartelijk dank voor uw (geestelijke) steun! Rest mij u een ontspannen en gezegende vakantietijd toe te wensen.

Jan van Dijk