De Provincie Flevoland heeft de wens dat speciaal onderwijs of onderwijs aan zorgleerlingen zo dicht mogelijk bij huis zou moeten plaats vinden. Goed gespreide en bereikbare voorzieningen voor speciaal onderwijs dienen gestimuleerd te worden. Om dat te bereiken wil de Provincie Flevoland overleg voeren met gemeenten en schoolbesturen. Tegelijk wordt vanuit de provincie gezegd dat het speciaal onderwijs geen provinciale taak is. Op z’n minst contrasteert dat met elkaar. Aan de ene kant spreek je de wens uit en wil je stimuleren en aan de andere kant zeg je dat je er niets mee te maken hebt.

De ChristenUnie heeft concreet gevraagd waar we aan moeten denken. Van grotere gemeenten kun je verwachten dat ze meer expertise en mogelijkheden in huis hebben. Voor kleinere gemeenten ligt dat moeilijker.
Uit de onlangs gepresenteerde monitor speciaal onderwijs blijkt dat er nog veel te winnen valt. Teveel kinderen volgen onderwijs ver van huis. Jonge, meestal kwetsbare, kinderen moeten soms om 7 uur ’s morgens al van huis en worden ’s middags om 5 uur weer afgezet. Dit kan nooit de bedoeling zijn. Juist deze kinderen zijn gebaat bij onderwijs dicht bij huis. De overheid heeft hierin een taak. Alleen een wens uitspreken is niet voldoende.  Temeer daar er eerder sprake is van een toename van kinderen die ver van huis onderwijs moeten volgen.

Het is niet verkeerd om meer te willen investeren in ‘levend materiaal’.  Wanneer we als Provincie Flevoland zo’n nadrukkelijke wens hebben, moeten we ook de daad bij het woord voegen.

Freek Brouwer