In Flevoland tellen provinciale staten 39 leden. In zo'n grote groep gebeurt het natuurlijk met enige regelmaat dat leden vertrekken en anderen hun plaats innemen. Met vijftien dienstjaren is Rien Bogerd met afstand het langst zittende statenlid. Zijn dossierkennis, vriendelijkheid en debatstijl maken hem tot een plezierige collega en hebben de éénmansfractie van de SGP relatief veel aanzien en invloed gegeven.

Het vertrek van Rien Bogerd uit de staten van Flevoland brengt me bij een ander actueel thema, namelijk vernieuwing in de politiek. Afgelopen zaterdag is daar op het congres van de ChristenUnie ook over gediscussieerd. Zelf was ik daar niet bij, maar ik begrijp de discussie erg goed. Hoe vind je een balans tussen een goede mix van ervaring en vernieuwing? Ik heb veel herkenning met het argument dat tijdens het Uniecongres ook gebruikt werd: ook na drie jaar ben je nog een nieuweling. Politiek is nu eenmaal ook een vak; er is geen school voor, dus moet je het in de praktijk leren. Het opbouwen van dossierkennis, het opbouwen van een netwerk en het leren kennen van je gereedschap kan simpelweg niet in één of twee jaar. Ooit zei Ans Joosse (ChristenUnie statenlid 1999-2007) tegen me: 'in de eerste vier jaar moet je zaaien, pas in de tweede periode kun je oogsten'. Nu ik zelf in mijn tweede periode zit weet ik dat ze gelijk heeft.

Rien heeft zijn afscheid lang van tevoren aangekondigd en zijn opvolger volop kans gegeven om zich in te werken. Daarmee wordt ook de andere kant van een goede balans tussen ervaring en vernieuwing zichtbaar: eens moet het stokje overgedragen worden. Komende donderdag zullen rond het afscheid van Rien nog veel mooie woorden gesproken worden. Ik zet de mijne vast op internet: Rien, bedankt voor de fijne samenwerking, het ga jou en je gezin goed en bovenal wens ik jullie Gods onmisbare zegen!

Roelof Siepel