Ik heb zo vaak naar beelden over de dramatische gevolgen van de verschrikkelijke aardbeving in Haïti gekeken, dat deze beelden op mijn netvlies gegrift lijken. Meer dan 100.000 mensen zijn omgekomen en woonhuizen zijn totaal verwoest. Onvoorstelbaar. Na een paar dagen van totale onmachtigheid, wil je actie komen, wil je wat doen. Maar wat? Dan ben je als christen dankbaar dat je - samen met anderen - kunt bidden voor de noden van de overlevenden. Daar put je ook voor jezelf troost en moed uit. Je bent ook dankbaar dat je vele mogelijkheden worden aangereikt om te doneren. Je kunt dan ook echt iets doen!
Een jaar na de tsunami was ik in de gelegenheid om door een stukje van Thailand te reizen. Ik kwam ook terecht in Phuket, een bekend toeristisch gebied, dat zwaar was getroffen door de ramp. Dankzij de flinke financiële hulp waren de verwoestingen al voor een groot deel onzichtbaar gemaakt, maar toch waren de andere gevolgen van de ramp nog tastbaar. Als je praat met de lokale bewoners dan voel je hun verdriet over verdronken familieleden. Ook zijn er overal zichtbare tekens en monumenten aangebracht die herinneren aan de ramp.  
Geld (uit-)geven moet zo doelmatig mogelijk gebeuren. Niet alleen als het gaat om de eigen portemonnee, bijvoorbeeld geld dat je uitgeeft aan de boodschappen, de vakantie en het pensioen, maar ook het geld dat de Staten namens de burgers besteedt.
Daarom is doelmatigheid een belangrijk criterium, niet alleen voor financiële hulp bij grote rampen ver weg, maar ook dichtbij voor hulp aan onze jeugdigen die tijdelijk zorg nodig hebben. Een steeds terugkerende, maar vooraf o zo moeilijk te beantwoorden vraag is of de hulp wel terecht komt op de juiste plek of bij de juiste persoon.
Ik wens u veel wijsheid bij het maken van de juiste afwegingen als het gaat om het uitgeven van uw geld.

Lloyd Ferdinand