De hardwerkende Dirk Scheringa zal er alles aan doen om zo goed mogelijk uit het DSB debacle te komen. Tijdens de overname van ABN-AMRO door de Staat suggereerde hij al dat hij een betere minister van Financiën zal zijn dan Wouter Bos. De weigering van Wouter om de bank van Dirk  te hulp te schieten,  zal zijn ambitie om minister van Financiën te worden vast hebben vergroot. Als er een kabinet komt met de PVV kan Dirk door Wilders wel eens als eerste gevraagd worden. Ook voor Klaas Wilting (de voorlichter van Dirk) zit er vermoedelijk wel een ministerbaan in. De ministersploeg van Wilders begint vorm te krijgen.  

De lezer zal zich afvragen wat bovenstaande roddel in een ChristenUnie blog doet. Het doel is om de lezer mee te nemen zodat hij denkt dat zoiets best eens waar zou kunnen zijn. Waar rook is, is vuur wordt vaak gezegd. Nu zijn er journalisten die zonder enig schroom soortgelijke artikelen schrijven, zuiver en alleen omdat het lekker leest en er altijd wel een kern van waarheid in zit. De journalist wordt nooit afgestraft, er geldt immers vrijheid van meningsuiting, maar de gevolgen zijn soms gigantisch. In Flevoland hebben we veel hinder gehad van soortgelijke berichtgeving die feitelijk niet correct was. Het betreft het niet doorgaan van de tunnel A6-A9 die volgens de natuurorganisaties onder het Naardermeer door moest lopen. Dat was gewoon een leugen, maar er ging nauwelijks iemand tegen in.

Steeds vaker valt het mij op dat berichtgeving tendentieus is en meegaat met de emoties. Ga maar de berichtgeving rond Scheringa na. Vaak is er weinig begrip als er weloverwogen beslissingen genomen moeten worden die dwars tegen de emoties ingaan. Tegen zijn is vaak eenvoudig, maar betekent ook vaak dat men voor de verantwoordelijkheid weg loopt. Om kiezers te bereiken wordt vooral naar het onbehagen van de kiezer gekeken en dat wordt gevoed, zonder duidelijke oplossingen. Hiermee schiet de politiek vooral in haar eigen voet omdat de betrouwbaarheid wordt uitgehold.

Een mogelijke oplossing is het toekennen van een betrouwbaarheidscijfer voor journalisten, reporters en politici. De in te stellen beoordelingsraad kan naar aanleiding van objectieve maatstaven een betrouwbaarheidscijfer geven. Bij elke publicatie dient de journalist en politicus met zijn/haar cijfer de berichtgeving af te sluiten. Als mijn intro nu door een journalist was geschreven, en er waren daarover terechte klachten binnen gekomen, dan had dat gevolgen moeten hebben voor het betrouwbaarheidscijfer van de schrijver. Hier zijn terecht ook weer genoeg argumenten tegen in te brengen, maar wie weet zijn er onder de lezers nog meer creatieve ideeën.

Kees Tadema