Bij de vaststelling van het omgevingsplan was ik als woordvoerder van de ChristenUnie-statenfractie nauw betrokken bij dit onderwerp. Gesprekken met een groot aantal betrokkenen brachten ons toen tot het standpunt dat de ontwikkeling zelf wel gesteund kon worden, maar dat met name de manier waarop veel vragen en zorg opriep. Om deze reden heeft de ChristenUnie destijds niet in kunnen stemmen met het voorstel.

Na de verkiezingen in 2007 heb ik het stokje voor dit onderwerp overgedragen aan Jan-Eric. Hij veel tijd en energie in de uitwerkingsplannen gestoken, en daarbij telkens gekeken naar 'de manier waarop'. Daarbij is onder andere aandacht gevraagd voor de communicatie met betrokkenen uit het gebied.

Afgelopen week is een nieuwe stap gezet. Met het vaststellen van de structuurvisie Oostvaarderswold liggen de grote lijnen voor de inrichting van het gebied vast. Een deel van de discussie in de staten ging over de vraag welke infrastructuur nodig is. Nu kun je met  het begrip 'nodig' meerdere kanten op. Gaat het om wat de politiek nodig vindt, of wat de bewoners van het gebied nodig vinden? In een proces dat zo ingrijpend voor de betrokkenen uit het gebied is kiest de ChristenUnie niet alleen voor het politieke belang. Het gaat niet alleen om de vraag wat de realisatie van het Oostvaarderswold ons kost, maar ook wat het ons waard is.

Roelof Siepel
Statenlid ChristenUnie Flevoland