Dat was een tijd terug samen met Corrie naar de bioscoop. De film "Wit licht" hebben we gezien. Je weet dat de film over kindsoldaten gaat en dat de kinderen slecht terug kunnen naar hun eigen omgeving als ze gevochten hebben als kindsoldaat. Maar als je het verhaal er achter ziet dan komt het een stuk dichter bij jezelf te staan. Respect voor de personen die hier een eind aan proberen te maken.

Hebben we in Nederland soortgelijke problemen? Dat je op een bepaald moment ergens, misschien wel ongewild, bij betrokken raakt wat je eigenlijk niet wilt. Als je er eenmaal in zit kom je er niet meer uit. Een vriendenclub die steeds verder gaat en grenzen verlegt, steeds verder afdwaalt van wat geaccepteerd wordt. Je denkt dat je niet zonder je vriendenkring kunt omdat je dan al je contacten verliest en je oude omgeving je niet meer uitstaat.

Hier komen geloof, zorg en politiek heel dicht bij elkaar. Geloof hebben in een God en zijn Zoon Jezus Christus dat je altijd bij hem kunt terug komen. Zorg geven, je naaste liefhebben, jezelf gelijk stellen aan het slachtoffer. Werk wat gewaardeerd dient te worden. De Politiek dient ruimte te geven aan initiatieven om slachtoffers weer op het rechte spoor te brengen. Daarvoor is het nodig dat het slachtoffer de hulpverlener vertrouwd. De professionele hulp schiet hier wel eens te kort. En dan heb ik het niet over de persoonlijke inzet van de hulpverlener, die gebeurt uit het hart vandaan, maar de hulpverlener loopt op tegen bureaucratie. Hulpverleningsorganisatie vanuit ideële motieven hebben wat dat aangaat een streepje voor. Neem Het Leger des Heils en De Hoop verslavingszorg.
Politiek, koester deze organisaties en steun die initiatieven.

Kees Tadema