Breiclub in de trein

Enige tijd geleden waren we als Statenleden uitgenodigd voor het IPO congres in Maastricht. Allee, met OV in mijn portefeuille leek het mij een goed idee de reis met de trein te gaan doen.
Mijn laatste ervaring in de trein was meer dan 10 jaar geleden: met mijn kinderen een reisje tussen Lelystad en Almere. Destijds verbaasde vader zich, meer dan de kinderen, over deze comfortabele manier van reizen.
Met deze ervaring in het achterhoofd stapte ik vol enthousiasme in de trein van 16.13 in Lelystad richting Maastricht. Al vrij snel kregen we de mededeling in het scherm 'aanrijding met persoon'; zeer ernstig en confronterend én oorzaak van een ruime wachttijd. Na een overstap kwam er opnieuw een melding, deze keer: 'aanrijding met dier'. Toen ik - niet volgens planning - in Utrecht uitgestapt was, liep ik mijn collega Roelof Siepel (op weg met dezelfde bestemming) tegen het lijf. Leuke bijkomstigheid; gedeelde smart is halve smart. Op de verdere reis volgden vele overstappen en reden er minder treinen, waardoor we op zeker moment in een bomvolle trein alleen maar via whatsapp met elkaar konden communiceren. Gelukkig via Wi-Fi in de trein. Uiteindelijk arriveerden we rond 23.00 (vier uur na aanvang van het congres) in ons hotel te Maastricht.
En toen de terugreis. Collega Statenleden Wout Jansen, Willem de Jager en Harold Hofstra stelden voor om op de terugreis gezamenlijk de trein te nemen. Mijn wenkbrauwen fronsten en ik vroeg of ze hier wel zeker van waren. De heren wuifden lachend mijn bedenkingen weg maar u raadt het al: al vrij snel kregen we een vertragingsmelding in het scherm. Ik kon alleen maar knipogen naar mijn vrienden. We moesten uiteraard onze trein verlaten en besloten om een stuk over te slaan door samen met een taxi te gaan. Toen we uiteindelijk in de intercity richting Amsterdam hadden plaatsgenomen, kwamen we in gesprek met een dame die in de trein aan het breien was. Lachend vertelde zij ons dat wij als mannen eigenlijk achterliepen. In New York is het helemaal in dat de mannen in de metro en trein de tijd doorbrengen door te breien. Wout, als nestor van ons gezelschap, opperde het idee om een breiclub op te richten.
Uiteindelijk hebben we leuke gesprekken mogen voeren in de trein en kregen we kort les in breien van onze medereiziger. Al met al zal ik deze gebeurtenissen niet snel vergeten. Als de mogelijkheid zich weer voordoet zit deze jongen in de trein en misschien wel met een breiwerkje. Als ChristenUnie zullen we ons blijvend inzetten voor kwalitatief goed en bereikbaar openbaar vervoer. Hoezee voor het OV!
Hartelijke groet,
Louwe Post
Statenlid commissie Economie
- Labels
- Weblog