Traditiegetrouw gunnen ChristenUnie en SGP elkaar de stemmen die overblijven. Tijdens de laatste verkiezingen voor de Staten hadden we onze derde zetel aan de SGP te danken. We hadden namelijk een lijstverbinding met elkaar. Met de verkiezingen voor de Eerste Kamer ging het echter mis. De ChristenUnie hield de grootste rest over, maar de SGP gunde ons geen extra zetel. Heel berekenend kreeg de landelijke coalitie een extra zetel voor de PVV. Mede dankzij de SGP dus. Het is bekend dat de SGP van harte achter de huidige coalitie staat en zelf aangeeft ook raakvlakken te hebben met de PVV. Dat is het goed recht van de partij, al zou dat geen keuze van mij zijn, maar daarom zit ik ook bij de ChristenUnie.

De ChristenUnie moet nu ook niet direct kinderachtig doen door te zeggen dat wij eerder de SGP ook gesteund hebben. Politiek gaat over het hier en nu. De SGP pakt het politieke moment. Dat hebben wij ook wel eens gedaan. We hebben niet voor niets zitting genomen in het vorige kabinet.

Wat ik kwalijk vind is dat beide partijen in de discussie de Heilige Naam gebruiken om hun gelijk te halen. Daar is zijn Naam veel te groot voor. Als christelijke partijen dienen we echter wel te beseffen dat we, op weg naar het Koninkrijk van Jezus, politiek moeten bedrijven. Dat gaat met vallen en opstaan. Overigens hebben we in de Staten een prima verhouding met de christelijke partijen, met zowel de SGP als met het CDA. Van harte hoop ik dat ook landelijk de drie christelijke partijen oog hebben voor elkaar. Gezien de toenemende secularisatie zul je elkaar in de toekomst vaker moeten opzoeken. Uiteraard rekening houdend met elkaars identiteit.

In dat licht hoop ik van harte dat Arie Slob en Kees van der Staaij een goed gesprek hebben.

Freek Brouwer