Afscheid
Tamara Baas gaat zich inzetten voor de Lokale politiek in Zeewolde
Op 16 februari hoop ik afscheid te nemen van de provinciale politiek, tenminste, als Statenlid. In april 2018 werd ik geïnstalleerd, en nu, nog voor het einde van de periode, is er iets anders op mijn pad gekomen.
Het geeft me een dubbel gevoel. Het werk in Provinciale Staten heb ik ontzettend leuk en boeiend gevonden en ik hoop dat lukt om het netwerk dat ik daardoor heb opgebouwd ook te onderhouden. De collega’s in de fractie en in de Staten, het college van Gedeputeerde Staten en de mensen van de griffie, allen hebben zij een plekje in mijn hart gekregen.
De provincie Flevoland heb ik beter leren kennen, met alle diversiteit die kenmerkend is. Bijzonder hoor, voor een provincie met slechts 6 gemeenten. Dus met wat pijn in mijn hart neem ik afscheid.
Tegelijk is de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in Zeewolde al volop begonnen. Vandaag hadden we onze eerste actie in het dorp, gelukkig was het een mooie, zonnige dag. Dat is ook wel eens anders, haha. En als je dan rondloopt in je blauwe ChristenUnie-jas, je wordt aangesproken door dorpsgenoten en de ene na de andere politieke gebeurtenis trekt je aandacht en vraagt om een reactie, tja, dan is dat ook weer heel mooi.
Het nabije van de mensen waar je het werk voor doet, dat is het mooie van de gemeentepolitiek. En dat zorgt ook voor de energie, die we zeker ook nodig hebben. Want campagnetijd is een heel intensieve tijd, zeker nu ik de rol van lijsttrekker heb.
Ik kijk dankbaar terug op de afgelopen (bijna) 4 jaren. Ook in mijn persoonlijke leven is er van alles gebeurd en zijn er fundamentele dingen veranderd. Dat neem ik mee in het vervolg van mijn levensreis. Vanuit de fractie heb ik daar ook steun in ervaren. Dat maakt lid zijn van een partij waar christenen met elkaar samenwerken extra waardevol. Uiteindelijk zijn we ook mens met elkaar en in ons leven gebeurt er van alles, wat ons functioneren in de politiek raakt en beïnvloedt. Dat is ook iets moois, omdat we daarmee voluit mens zijn.
In Prediker 3 staat zo mooi dat er voor alles wat er gebeurt een uur is, een tijd voor alles wat er is onder de hemel. Afscheid nemen staat niet specifiek genoemd, maar omdat ‘alles’ ook afscheid nemen omvat, neem ik het maar even zo ruim. Wat wij ook ondernemen, wij zijn veilig in Gods handen.
