Tekort aan (geestelijk) water?
In deze tijden worden we steeds vaker geconfronteerd met de veranderingen in het klimaat. Periodes van veel neerslag worden steeds vaker afgewisseld door perioden van (langdurige) droogte. Dat dit ook in Nederland steeds meer een probleem wordt mag duidelijk zijn. Vooral voor agrariers is het steeds moeilijker om hun gewas te laten groeien en op een goede manier te oogsten.
In Flevoland zitten we met onze kleibodem vaak nog relatief goed. Immers als er in grote delen van Nederland sprake is van een sproeiverbod is het vaak in Flevoland nog mogelijk om de akkers te besproeien. Toch zijn wij ook in Flevoland, samen met allerlei partners, steeds meer mee bezig hoe we een goed en evenwichtig waterpeil kunnen behouden en droogte kunnen voorkomen.
De droogte heeft niet alleen effect op de natuur, maar ook onze drinkwatervoorziening heeft moeite om de grote pieken van waterverbruik, die vaak tijdens warm en droog weer optreden, op te vangen. Niet voor niets heeft Vitens dit weekeinde het verzoek gedaan om vooral niet massaal de zwembaden te vullen, de auto te wassen en de tuin te besproeien. We moeten daarom met zijn allen zorgvuldig omgaan met ons (drink)water. Alleen dan kunnen we nu en in de komende generaties nog beschikken over voldoende en schoon (drink)water.
In deze tijd van Pinksteren betrap ik mijzelf erop dat ik ook wel eens de parallel trek met de toenemende ‘droogte’op geestelijk gebied. De afgelopen vijftig jaar zijn kerken leeg gelopen en voelen christelijke politici, die vanuit de bijbel politiek proberen te bedrijven, zich soms als een ‘roepende in de woestijn’. Maar in tegenstelling tot het tekort aan water, dat er van tijd tot tijd is, mogen we juist door pinksteren weten dat wij mogen putten uit een onuitputtelijke bron die niet droog zal raken.
Het besef dat wij in de politiek ons afhankelijk weten maakt dat we ook in tijden van geestelijk droogte onze bron (samen) mogen zoeken bij God en dat geeft mij, ook in deze tijd, goede moed!
