Over grote vragen en een kerstpakket
Ik moet eerlijk zeggen: ik vind het soms best lastig. Om de juiste keuzes te maken, om verantwoord om te gaan met de schepping. Steeds meer horen en lezen we dat het niet goed gaat met ons milieu, dat er misstanden zijn in de productie van onze gebruiksartikelen (vooral kleding). Het woord 'stikstof' hebben we nog nooit zo vaak gehoord en gebruikt als de afgelopen maanden. We kunnen er echt niet meer omheen, het is allang niet meer de hobby van een paar geitenwollen sokken types.
Gelukkig zijn er steeds meer verantwoorde alternatieven. Ik ben dan ook erg blij met het kerstpakket dat ik kreeg van de fractie, met producten waarin ‘geredde’ groenten zijn verwerkt, en zeep gemaakt van koffieprut en sinaasappelschillen. Maar het zijn wel heel kleine stapjes. Wat is de impact van een paar van zulke producten? En, eerlijk is eerlijk: als ik alles biologisch, duurzaam en fairtrade ga kopen, ben ik echt wel veel duurder uit voor mijn boodschappen. Dat is niet altijd en voor iedereen haalbaar. En dan iets groter: er liggen negen zonnepanelen op ons dak, dus wij wekken heel duurzaam stroom op; maar heeft iemand er al over nagedacht waar die dingen moeten blijven aan het einde van hun levensduur? En hoe duurzaam zijn ze eigenlijk geproduceerd? Hoe zit dat met de accu's van elektrische auto's? Als ik keurig mijn afval scheid, weet ik dan zeker dat het toch niet ergens op de grote hoop terecht komt? En heeft het zin om mijn tasjes te hergebruiken tot de gaten erin zitten, als een paar honderd kilometer verderop het afval met bakken tegelijk in het milieu terecht komt? Is trouwens biologisch wel altijd écht biologisch, en hoe weet ik zeker of de kleding die ‘made in EU’ heet, in werkelijkheid niet voor het grootste deel is geproduceerd in lage lonen landen, onder slechte arbeidsomstandigheden?
Grote en kleine vragen, die aan de ene kant kunnen leiden tot een bijna wettisch perfectionisme en aan de andere kant tot fatalisme. Als christenen gebruiken wij nogal eens het woord rentmeesterschap. Een mooi bijbels begrip, maar het benauwt mij ook wel een beetje. Rentmeester zijn van de aarde… dat is zo vreselijk groot! Ik ben meer een ‘jij-in-jouw-klein-hoekje-en-ik-in-‘t-mijntype’. En misschien kan jij vanuit jouw hoekje mij dan soms weer ideeën aan de hand doen of inspireren, en omgekeerd. Zo zie ik uit naar de nieuwjaarsbijeenkomst van onze fractie, waar we ook over dit soort dingen met elkaar in gesprek zullen gaan. Samen met Daniëlle Rebel van fairrebel.com, die een heel mooie missie heeft en daar bevlogen over kan vertellen. U bent hierbij trouwens van harte welkom!
Misschien is dat wel het belangrijkste; niet zozeer dat we het allemaal zo goed doen en uiteindelijk het doel van een ‘geredde aarde’ bereiken, maar dat we met elkaar zoeken naar hoe we volgens Gods principes kunnen en mogen leven. Die zijn immers niet wettisch of beperkend, maar beloven ons - én onze medemens - juist overvloed en zegen! Doet u mee?
Samen bidden, samen zoeken
naar het plan van onze Heer.
Samen zingen en getuigen,
samen leven tot zijn eer.
De fractieleden van de ChristenUnie schrijven bij toerbeurt een persoonlijke blog. Hierin komen onderwerpen aan de orde die hen bezig houden en die zij belangrijk vinden. Wilt u reageren, stuur dan uw bericht aan ons fractiebureau.
